O książce: 2022 / „Witajcie” – powiedziała kobieta stojąca pod ich drzwiami. Była w nieokreślonym wieku. I na pewno nie wyglądała jak Mary Poppins. Pierwszą myślą Alexa było to, że ma niezwykłe, jasnoniebieskie oczy, które ukryła za szkłem powiększającym grubym jak dno butelki po napojach. Błyszczały, gdy się uśmiechała. I nie był to wymuszony uśmiech w stylu „potrzebuję pracy”. To był najsłodszy i najbardziej otwarty uśmiech, jaki kiedykolwiek widział..